_1642496068.png "Logo")
Jessica Krijgsman
PIEF PAF POEF
6 maart 2025
Het is geen Canada, maar genieten jullie ook zo van de serie Yellowstone? En het ‘voorspel’ 1883? En het nog mooiere 1923? Want daar schijnt de zon zo lekker, in Afrika. Want ja, dat speelt zich in de eerste afleveringen af in een safari-setting. Met onwijs rijke stiff-upper-lip Engelsen. Die voor elkaar de schijn op lopen te houden terwijl ze zich tegoed doen aan gin-tonics. Met van die mooie safarikleding en een knappe man. Nou hoor je mij overigens ook niet klagen over Kevin Costner hoor. Of Rip uit Yellowstone, maar dat komt dan meer omdat hij zoveel geduld heeft met zijn rechtdoor vrouw Beth. Oh wat heerlijk om af en toe een bitch te kunnen zijn.
En dan hebben we nog American Primeval. Mannen met vieze baarden, gegalopeer op glimmendfitte Pipi Langkous-paarden, door veel prut en hulpeloze dames. Die paarden zitten overigens nooit onder de prut. De dames in Godless zijn daarentegen weer onwijs stoer. Want ze rooien het al een paar jaar zonder hun mannen, die zijn allemaal omgekomen tijdens een mijn-explosie. Schietgrage mannen, met sexy gilet aan. Zakdoek om de nek. YIHAA (dat gilet dan 😊)
Je leest het al: ik heb vroeger teveel met mijn vader naar Bonanza gekeken. En dan al die Indianen. Maar dat mag je tegenwoordig niet meer zeggen. Dus die First Nations-mensen met kleurrijke kraaltjes op de half ontblote borst, zonder borsthaar. De eerste First Nations-meneer met borsthaar moet ik trouwens nog tegenkomen in de film. Maar dat terzijde. Veren in het haar en prachtige wijsheden over ‘het leven’ zoals ‘Als iemand spreekt met tranen in zijn ogen, dan is er een regenboog in zijn hart’. Dat is toch prachtig?? Of ‘We are here to heal not harm, we are here to love not hate, we are here to create not destroy’. Of het politiek getinte ‘We lived on this continent before it was ‘discovered’.
Het is geen Canada, maar genieten jullie ook zo van de serie Yellowstone? En het ‘voorspel’ 1883? En het nog mooiere 1923? Want daar schijnt de zon zo lekker, in Afrika. Want ja, dat speelt zich in de eerste afleveringen af in een safari-setting. Met onwijs rijke stiff-upper-lip Engelsen. Die voor elkaar de schijn op lopen te houden terwijl ze zich tegoed doen aan gin-tonics. Met van die mooie safarikleding en een knappe man. Nou hoor je mij overigens ook niet klagen over Kevin Costner hoor. Of Rip uit Yellowstone, maar dat komt dan meer omdat hij zoveel geduld heeft met zijn rechtdoor vrouw Beth. Oh wat heerlijk om af en toe een bitch te kunnen zijn.
En dan hebben we nog American Primeval. Mannen met vieze baarden, gegalopeer op glimmendfitte Pipi Langkous-paarden, door veel prut en hulpeloze dames. Die paarden zitten overigens nooit onder de prut. De dames in Godless zijn daarentegen weer onwijs stoer. Want ze rooien het al een paar jaar zonder hun mannen, die zijn allemaal omgekomen tijdens een mijn-explosie. Schietgrage mannen, met sexy gilet aan. Zakdoek om de nek. YIHAA (dat gilet dan 😊)
Je leest het al: ik heb vroeger teveel met mijn vader naar Bonanza gekeken. En dan al die Indianen. Maar dat mag je tegenwoordig niet meer zeggen. Dus die First Nations-mensen met kleurrijke kraaltjes op de half ontblote borst, zonder borsthaar. De eerste First Nations-meneer met borsthaar moet ik trouwens nog tegenkomen in de film. Maar dat terzijde. Veren in het haar en prachtige wijsheden over ‘het leven’ zoals ‘Als iemand spreekt met tranen in zijn ogen, dan is er een regenboog in zijn hart’. Dat is toch prachtig?? Of ‘We are here to heal not harm, we are here to love not hate, we are here to create not destroy’. Of het politiek getinte ‘We lived on this continent before it was ‘discovered’.
Nu door naar Canada: als je bijvoorbeeld door Nelson en Kaslo loopt, waan je je terug in die PiefPafPoef-tijd. En als je in de tussentijd zelf ook zo’n groezelig-smoezelig vieze baard gekweekt hebt, of iets anders harigs, glij dan de Ainsworth Hot Springs in. Tig jaren geleden hebben de mensen van de Ktunaxa People op die plek heilzaam water gevonden dat uit de berg sijpelde. Pijl-en-boog-wonden werden erin geheeld. Het is daar uiterst prettig dobberen met weids uitzicht over de bergen. Honger? Dan ga je gebakken mosselen eten in de Ktunaxa Grill restaurant. Ook gerund door de First Nations.
PiefPafPoef ervaar je ook in diverse openlucht musea zoals in Fort Steele en Barkerville. En in een ‘gewoon’ stads/dorpsmuseum natuurlijk. Nu heb ik tijdens al mijn reizen naar Canada best veel musea gezien. En op een gegeven moment ‘heb je ze allemaal wel gezien’ maar het MacBride Museum of Yukon History in Whitehorse verraste mij en de Verkering. Nu we het toch over de Yukon hebben: in Dawson City staan de Gold Rush Girls nog steeds de lenige benen de lucht in te hotseflotsen in Can-Can-kledij. Met kousenband en al. En zo af en toe hijsen ze een persoon uit het publiek het toneel op. Nou wat denk je? Onze eigenste Roderick kwam ook heel ver met zijn leniglange benen. Hij slingerde zijn kouseband zó de coulissen in. De Girls hebben het er nog over! The place to be is Diamond Tooth Gerties!
Minder fraai is natuurlijk de trieste kant van de geschiedenis der First Nations. Inmiddels kennen we een aantal rampverhalen van heropvoedingsscholen in bijvoorbeeld Saskatchewan. Al die mooie spirituele wijsheden werden er met een liniaal uitgeslagen. Op een willekeurige plek op een mensenlijf.
Al dat gePiefPafPoef begon mijns inziens met de komst van ‘de witte mens’. Die trokken vanaf de Oostkust steeds verder het land in. In Canada, maar ook in Amerika. Mormonen, Mennonieten, andere gelovigen, Franse kolonisten, Britse kolonisten, allemaal mannen en later dus ook uitgehuwelijkte dames. Ha, een mooi stuk land, dat is van ons. Zonder ook maar enigszins na te denken over wie daar al eeuwenlang redelijk vreedzaam leefden. Hoewel onderlinge betrekkingen tussen Indianenstammen ook niet altijd vreedzaam zullen zijn geweest. Zou al dat geschiet en gevecht dan toch in de mensheid zitten?? Vast wel, en dat is een verdrietige constatering.
Maar ze maken er wel mooie TV series van!
PiefPafPoef ervaar je ook in diverse openlucht musea zoals in Fort Steele en Barkerville. En in een ‘gewoon’ stads/dorpsmuseum natuurlijk. Nu heb ik tijdens al mijn reizen naar Canada best veel musea gezien. En op een gegeven moment ‘heb je ze allemaal wel gezien’ maar het MacBride Museum of Yukon History in Whitehorse verraste mij en de Verkering. Nu we het toch over de Yukon hebben: in Dawson City staan de Gold Rush Girls nog steeds de lenige benen de lucht in te hotseflotsen in Can-Can-kledij. Met kousenband en al. En zo af en toe hijsen ze een persoon uit het publiek het toneel op. Nou wat denk je? Onze eigenste Roderick kwam ook heel ver met zijn leniglange benen. Hij slingerde zijn kouseband zó de coulissen in. De Girls hebben het er nog over! The place to be is Diamond Tooth Gerties!
Minder fraai is natuurlijk de trieste kant van de geschiedenis der First Nations. Inmiddels kennen we een aantal rampverhalen van heropvoedingsscholen in bijvoorbeeld Saskatchewan. Al die mooie spirituele wijsheden werden er met een liniaal uitgeslagen. Op een willekeurige plek op een mensenlijf.
Al dat gePiefPafPoef begon mijns inziens met de komst van ‘de witte mens’. Die trokken vanaf de Oostkust steeds verder het land in. In Canada, maar ook in Amerika. Mormonen, Mennonieten, andere gelovigen, Franse kolonisten, Britse kolonisten, allemaal mannen en later dus ook uitgehuwelijkte dames. Ha, een mooi stuk land, dat is van ons. Zonder ook maar enigszins na te denken over wie daar al eeuwenlang redelijk vreedzaam leefden. Hoewel onderlinge betrekkingen tussen Indianenstammen ook niet altijd vreedzaam zullen zijn geweest. Zou al dat geschiet en gevecht dan toch in de mensheid zitten?? Vast wel, en dat is een verdrietige constatering.
Maar ze maken er wel mooie TV series van!
